Sakrament chorych jest sakramentem żywych. Jest to sakrament umocnienia i uzdrowienia. Chory otrzymuje przez namaszczenie olejem św. i modlitwę kapłana szczególne łaski, ulgę w cierpieniu, a niekiedy przywrócenie zdrowia jeżeli taka jest Wola Boża.
Sakrament ten można przyjąć wiele razy.
Podstawą do przyjęcia sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej (bycie po spowiedzi bez grzechu ciężkiego). Sakrament ten ma również moc gładzenia grzechów. Jeżeli chory nie jest w stanie się już wyspowiadać, przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych odpuszcza jego grzechy jeśli chory wyraża wolę jego przyjęcia wyraźnie bądź w myśli.
Na czym on polega? Kapłan namaszcza olejem czoło i wewnętrzną stronę dłoni chorego, mówiąc:
„Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen”
To wszystko. W tych znakach Bóg pochyla się nad człowiekiem, obdarzając go swoją przeogromną miłością.
Namaszczenie chorych to sakrament ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, o którym mówi Ewangelia według Świętego Marka (Mk 6, 13) oraz szczegółowo przedstawiony przez Świętego Jakuba w jego liście: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15).
