Odpust jest to darowanie człowiekowi wobec Boga kary doczesnej, należnych za grzechy odpuszczone już co do winy.
Odpust zupełny:
Do uzyskania odpustu zupełnego wymaga się wykonania dzieła obdarzonego odpustem oraz wypełnienie trzech następujących warunków:
– spowiedź sakramentalna;
– Komunia eucharystyczna;
– modlitwa w intencjach Ojca Świętego.
Ponadto wymaga się wykluczenia wszelkiego przywiązania do grzechu nawet powszedniego. Jeśli brakuje pełnej tego rodzaju dyspozycji albo nie zostaną spełnione wyliczone warunki, wtedy odpust będzie tylko cząstkowy.
Wierni mogą uzyskać odpust zupełny wypełniając powyższe warunki i dzieła obdarzone odpustem, np.:
1) czytanie przez pół godziny dowolnego fragmentu Pisma Świętego;
2) odmówienie jednej części Różańca świętego (pięć dziesiątków w sposób ciągły wraz z pobożnym rozważaniem tajemnic) w kościele, w rodzinie, wspólnie z kimś lub samemu;
3) adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej przez pół godziny;
4) pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej w kościele lub w kaplicy;
5) pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego przed Najświętszym Sakramentem (jeśli wierny z powodu choroby lub innej słusznej racji nie może wyjść z domu/pokoju, ale odmówi tę Koronkę z ufnością i pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również uzyskuje odpust zupełny.
Dzieł obdarzonych odpustem jest więcej.
Odpust zupełny jest jednym z największych darów miłosierdzia Bożego, który człowiek może uzyskać tylko jeden w ciągu dnia i ofiarować za siebie lub za zmarłych. Jednakże w momencie śmierci wierny może uzyskać drugi odpust zupełny, chociażby tego dnia uzyskał już wcześniej inny odpust zupełny.
Kościół zachęca wiernych, by ofiarowywali odpusty za zmarłych.
